Hondensport verbindt. Liefhebbers uit de hondensport kunnen werkelijk uren aan een stuk over hun passie vertellen, discussiëren en ideeën uitwisselen. Men geraakt niet uitgepraat. U zal het ongetwijfeld herkennen. Zelfs wanneer men de zelfde taal niet spreekt, uit een ander land komt, uit een ander cultuur of andere verschillen kent, hebben hondensporters die zelfde passie gemeen. In de eerste plaats de liefde voor honden en op de tweede plaats de drang naar meer kennis om nog beter trainen.
Zo iemand is ook de Zweed Pierre KEMBEL die we ondertussen al een paar keer hebben mogen ontmoeten.
Ondanks zijn successen in de hondensport en gevechtsporten rust Pierre niet op zijn lauweren en zoekt hij de uitdagingen op om zijn honger te stillen.
Men moet echt wel enorm uitzonderlijk gepassioneerd zijn om te doen wat Pierre doet. Pierre combineert met één en de zelfde hond twee verschillende sporten : Schutzhund/IGP en ringsport. En in die beide sporten doet hij aan competitie. Dat is aartsmoeilijk. Maar dat het daarom niet mogelijk is bewijst Pierre KEMBEL met bravoure.
En als dat nog niet moeilijk genoeg zou zijn heeft Pierre gekozen om aan competitie te doen in België in het NVBK. Pierre had ook voor een andere ringsport kunnen kiezen zoals mondioring. Dit is een internationaal ringprogramma die al in veel landen wordt gespeeld en dus ook in Zweden.
Het Belgische ringprogramma van het NVBK is misschien de hardste africhtingssport die er bestaat en wordt alleen beoefend in België in tegenstelling tot bijvoorbeeld Franse ring. Franse ringsport wordt ook in andere landen beoefend zoals in Mexico, de USA, Columbia, Canada, Venezuela, …
Passie, grinta, karakter, vastberaden, leergierig, toewijding, … zijn woorden die Pierre typeren.
Pierre werkt als technicus maar in bijberoep traint hij zowel patrouille- als detectiehonden (vooral explosievenhonden) voor een bewakingsfirma. Pierre is vader van 4 kinderen waarvan nog één heel jong. Een enthousiast meisje die nu al de passie heeft geërfd van haar papa.
Naast al deze drukke bezigheden vindt Pierre ook nog tijd om privétrainingen te geven en het verzorgen van seminaries.
We spraken af met Pierre in België op een NVBK wedstrijd. Pierre was 10 dagen naar België afgezakt om in die relatief korte tijd aan drie ringwedstrijden deel te nemen. En als dat nog niet genoeg was werkte hij ook de NEPOPO® Gold School af bij Gold Multiplicator en ervaren aanvalsman Hans Verbruggen.
Pierre, wanneer is het allemaal voor jou begonnen ?
Pierre : Ik ben er eigenlijk in geboren want mijn ouders waren en zijn nog steeds erg actief in de hondensport. Zij namen deel aan wedstrijden in een Zweedse hondensport die SVENSK BRUKS heet. Deze sport is ontstaan uit het werk met honden in het leger en de politie.
Die sport bestaat eigenlijk uit vier verschillende disciplines :
1. Speuren naar mensen in het bos
2. Zoeken
3. Verdedigingswerk
4. Rapport ( de hond moet een boodschap wegbrengen in een koker rond zijn nek )
Het zijn vier aparte disciplines maar elke discipline heeft wel ook een deel gehoorzaamheidsoefeningen die heel technisch zijn. Bij dit deel hoort bijvoorbeeld het wandelen aan de leiband, zonder leiband, het vooruit laten aan een leiband ( dat is niet het zelfde als het vooruit zenden ) , de onderbreking met een down en blijven, het vooruit sturen ( maar wel anders dan in de meeste sporten want het is oa door een groep mensen ), een metersprong, sluipen, apport van 3kg, apport van een metalen voorwerpen, en nog andere oefeningen.
Zelf kwam ik al op 12-jarige leeftijd uit in mijn eerste wedstrijd, in Obedience. Een wedstrijd die ik won nota bene.
Mijn vader, die ondertussen 78 jaar jong is, is nog steeds actief in het IGP en neemt nog steeds deel aan wedstrijden.
Later, toen ik 16-17 jaar jong was, deed ik aan competitie in het speuren in een bos en aan obedience met mijn eigen Duitse herder uit showlijnen. In totaal heb ik met zo’n 4-5 honden deel genomen aan wedstrijden in die sport.
En wanneer maakte je dan kennis met Schutzhund of IGP ?
Pierre : Als ik mij goed herinner werd er in 1994 in Zweden gestart met Schutzhund. Ik nam deel aan de allereerste IPO-wedstrijd in Zweden met een Duitse herder.
Aanvankelijk werkte ik vooral met honden die gefokt waren door mijn ouders.
In ’96 of ’97 heb ik mij kunnen brevetteren als pakwerker voor het IPO.
In 1999 of 2000 ben ik er in geslaagd om de jongste keurmeester IPO in Zweden te worden.
Pierre: Zeker weten. Ik schat dat ik in totaal 25 jaar lang wedstrijden heb gelopen als pakwerker. Vooral in Zweden uiteraard maar ook in Duitsland en andere landen. Ik heb verschillende keren mogen werken op de Zweedse kampioenschappen maar ook op de kampioenschappen voor de ‘Nordic’ landen.
Ook als keurmeester heb ik mooie kansen gekregen. Ik mocht keuren op een aantal Zweedse kampioenschappen, op de Noorse kampioenschappen , op die van de Nordic landen maar ook 3 x op de wereldkampioenschappen van de RSV2000.
Wat is de RSV2000 ?
Pierre: RSV2000 is een aparte Duitse vereniging die in 2007 is opgericht door mijn goeie vriend Dr. Helmut Raiser. Hun doel is om het behoud van de Duitse herder als werkhond te verzekeren. In 2022 hebben zij dat uitgebreid met ook de Belgische herder toe te voegen.
https://www.rsv2000.de/
Was je succesvol als geleider ?
Pierre: Vanaf 1994 tot op heden eigenlijk ben ik actief in Schutzhund, IPO of nu dus IGP. In 2007 nam ik deel aan de wereldkampioenschappen voor Duitse herders ( WUSV ) en in 2012 nam ik deel aan de wereldkampioenschappen FCI voor alle rassen. Met 5 verschillende honden heb ik deel genomen aan de wereldkampioenschappen in de RSV2000. In 2015 werd ik vice-kampioen in de RSV2000 en met diezelfde hond behaalde ik de vierde plaatse op een 12.000 dollars tornooi in de USA het jaar nadien. In 2017 behaalde ik het podium met een derde plaats op de RSV2000 kampioenschappen.
In Zweden heb ik wedstrijden gespeeld in elke hondensport die bij ons bestaat.
Pierre: In het NVBK ben ik gestart te midden de corona. Ik denk dat ik mijn eerste wedstrijd speelde in Lessin in 2021. Maar door corona was het jaar nadien helemaal geen competitie.
Toen competitie wel weer mogelijk was speelde ik met GRIMMER DUX zowel in het IGP als in het NVBK , Belgische ring dus. Met GRIMMER DUX nam ik ook deel aan dat money-tournament in de USA, weliswaar volgens de oude Schutzhund-regels. Dat betekent dat er ook een extra oefening was en die heten ze ‘muscle fight’ De pakwerker komt uit het verstek en valt de hond 30 seconden lang aan. Ze heten deze sport daar American Schutzhund.
De eerste keer dat ik deelnam heette de wedstrijd ‘ trainers challenge’. Mijn tweede deelname was aan een wedstrijd die ‘ Americna Schutzhun protection money trial’ heette.
En met die zelfde hond, een mechelaar voor alle duidelijkheid, speelde ik dat zelfde jaar 8 wedstrijden in België in het NVBK in Categorie 3.
Trouwens, vorig jaar heb ik zelfs één wedstrijd in cat 2 mee gedaan. Dat is dus mogelijk in het NVBK.
En vandaag was het mijn eerste keer in cat 2 in het nieuwe seizoen. In een tiental dagen zal ik aan drie wedstrijden hebben deel genomen.
Waarom koos je om ook aan Belgische ring in het NVBK te doen ?
Pierre: Al 30 jaar geleden zag ik deze sport voor het eerst toen ik in België was in het kader van het IGP. Toen al reisde ik dus regelmatig om IGP-clubs te bezoeken. Ook naar België waar ik de clubs bezocht van bijvoorbeeld bekende namen zoals voormalige wereldkampioenen Roger Snollaerts en Bert Aerts.
Het was toen dat ik in België verliefd werd op de Mechelaar. Die zagen er veel beter uit dan de Mechelaars die ik kende in Zweden. Vooral groter, vond ik. Het is eigenlijk de schuld van Bart Bellon dat ik NVBK wou doen.
Bart beweerde namelijk dat het onmogelijk is om Belgische ring te beoefenen als je alleen bent. Die uitspraak werd voor mij een uitdaging.
Train jij dan werkelijk helemaal alleen ?
Pierre: Ja en neen. In Zweden dus wel. Ik ben dus aanvalsman voor mijn eigen hond. Soms verplicht ik mijn partner eens om het kostuum aan te doen.
Ik ben blij met deze vraag want het geeft mij de gelegenheid om de mensen van de club van Hoboken uitvoerig te danken.Zonder hen stond ik hier niet of had ik nooit kunnen bereiken waar ik nu sta.
Via Michael en Bart Bellon leerde ik de talentvolle aanvalsman Hans Verbruggen kennen , de pakweker van de club in Hoboken. Zo ging de bal aan het rollen. We houden nauw contact en Hans en de leden van de club geven mij online advies. Zo veel als ik kan reis ik naar België om op de club te trainen en aan wedstrijden deel te nemen. Het is een rit van 20 uur lang maar ik heb het er graag voor over.
Niet op zijn minst dankzij mijn partner en ons dochter van 5 jaar. Onze dochter is er graag bij en ze is veel te vinden op mijn terrein als ik train. We hebben drie volwassen kinderen maar het is onze jongste dochtrt die ook de zelfde passie lijkt te hebben.
Ik heb mijn beste hond aan Geert Verbruggen gegeven, de broer van Hans. Geert speelt in dezelfde categorie als mij. Vorig seizoen was hij de Belgische kampioen met SEPPE DE STATORI. Ik heb Seppe aan Geert gegeven omdat we vrienden zijn maar ook omdat Geert wel in de mogelijkheid is om meer aan wedstrijden deel te nemen en het beste uit deze hond kan halen.
Pierre: Zeker. Honden trainen is een constant proces en je leert constant bij. Maar er zijn inderdaad wel 4 mensen die mij heel veel hebben bij gebracht, voor wie ik onnoemelijk veel respect heb en blij ben dat ik hen mijn vrienden mag noemen. Het zijn één voor één geen onbekenden in de hondensport.
Eerst en vooral is er Dr Helmut Raiser. Ik hoef hem niet voor te stellen. Hij is een heel goeie vriend waarmee ik al meer dan 25 jaar mee train. Ik noem hem graag ‘the godfather of IGP’.
Bart Bellon leerde ik ongeveer 20 jaar geleden kennen toen ik deel nam aan een seminarie van hem in Duitsland. Sindsdien heb ik Bart van dichtbij gevolgd en nam ik al aan verschillende seminaries deel, in Zweden maar ook in het buitenland. Vorig jaar was ik er ook bij toen de New Silver School in Nederland werd georganiseerd. En momenteel ben ik dus volop bezig om de New Gold School bij Hans Verbruggen te volgen.
Zo komen we van zelf bij de derde persoon die mij inspireert. Ook Hans Verbruggen reken ik bij mijn leermeesters en inspiraties. Wat een geweldige aanvalsman en toptrainer is hij toch !
En de vierde is Christophe Joris . Ook Christophe waardeer ik enorm voor zijn kennis en skills als trainer en aanvalsman.
Het zijn dus 3 Belgen en één Duitser.
'WAT DEZE KERELS NIET WETEN OVER HONDEN IS HET VERMOEDELIJK NIET WAARD OM TE WETEN'
Pierre: Zoals ik al zei, ik moet heel veel alleen doen in Zweden. Wij hebben niet de zelfde cultuur zoals in België. Er zijn weinig clubs. Maar ik wil ook niet te afhankelijk zijn van andere personen. Ik trek graag mijn plan. Na die vele jaren in de sport heb ik uiteraard al erg veel geleerd en heb ik veel know-how en ervaring opgebouwd.
Dankzij NEPOPO®, ontwikkeld door Michael en Bart Bellon, kan ik dus heel zelfstandig toch veel bereiken in mijn training. Tijdens deze trip neem ik dus deel aan drie wedstrijden in het NVBK maar ik ben hier dus ook om de New Gold School te volgen bij Hans die Gold Multiplicator is. Ik ben hier met 4 honden maar het is vooral met één Duitse herder dat ik de New Gold School volg. Na deze wedstrijd moet ik nog 2 dagen training volgen want die cursus is 40 uur op 5 dagen tijd. Een intensieve periode dus.
Leer je dan nog altijd nieuwe zaken bij ?
Pierre: Absoluut. Men moet durven student te zijn zodat je altijd bij leert en dus beter wordt. Daar ben ik erg nederig in. Je kan van iedereen iets leren, goed of slecht, maar je moet het juist kunnen plaatsen, dat is de kunst.
Is de e-collar in Zweden toegelaten ?
Pierre: Neen, dat is het niet. Maar NEPOPO® is zo veel meer dan de e-collar. Waarschijnlijk hebben veel mensen daar een verkeerd idee over. NEPOPO® is geen synoniem voor e-collartraining. Het gaat over de taal van de hond.
Ik zie de e-collar als een lange lijn. Het geeft ons de kans om positieve en negatieve bekrachtiging in onze training te gebruiken.
Heb je ambitie om ook aanvalsman in het NVBK te worden ?
Pierre: Neen, althans niet om een brevet te halen en wedstrijden te lopen. Ik leer het vak van aanvalsman weliswaar ook van Hans om de training, de wedstrijden , de cultuur van de sport en de honden beter te begrijpen. Om nog meer bagage te hebben als trainer.
Maar ik ben te oud om er werkelijk in uit te blinken ( lacht ).
Pierre: Deze twee sporten zijn o zo verschillend.
Als je een goeie pakwerker wilt zijn in een sport dan moet je die cultuur ook kennen. In het NVBK vallen de honden de aanvalsman aan. In het IGP is een aanval eigenlijk meer springen, vind ik. Maar als aanvalsman moet je in het IGP wel heel wat atletischer zijn dan in het NVBK. Maar versta me niet verkeerd, bijten is bijten.
Het bewaken daarentegen is echt wel anders.
Het bewaken van een voorwerp, zoals in het NVBK, vind ik het koninginnestuk van de hondensport. Die oefening vraagt werkelijk alles van mentale uitdagingen van een hond. Hij moet agressie gebruiken, hij moet moed hebben maar toch intelligent zijn.
Je geeft mij de indruk dat je NVBK liever hebt dan IGP ondertussen ?
Pierre: Neen, dat is niet helemaal waar. Ik hou niet van de veranderingen die ze zowel in het IGP als in het NVBK hebben aangebracht. Ik verwijs in het NVBK bijvoorbeeld naar de aflopende wand in de klimsprong. Ze maken het programma altijd gemakkelijker. Maar dat is geen juiste beslissing.
Het NVKB betekent voor mij de hardste hondensport die er bestaat en dat moeten ze zo houden. Dat is cultuur.
In alle eerlijkheid, ik denk niet dat ik vroeger zou kunnen deel nemen hebben aan het kampioenschap. Niet dat ik geen sterke hond heb en het niet waard ben maar vroeger waren er simpelweg veel meer deelnemers. En door dat grotere aantal was er dus ook meer competitie en de kans kleiner dat men zich kon selecteren.
En IGP doet men dus het zelfde. Men maakt het programma gemakkelijker in de hoop om de sport meer toegankelijk te maken omdat er minder mensen deel nemen. Maar volgens mij werkt dat zo niet.
De hondensport in het algemeen is tanend door wat er gebeurt in onze samenleving. Ook door het verbod op de e-collar en ook andere tools. En omdat de lobby van dierenwelzijn op de sport weegt. We zijn allemaal voor het welzijn van dieren en honden in het bijzonder. Laat ons daar duidelijk over zijn en daar doen we geen compromissen over. Niemand is tegen dierenwelzijn !!! Die enkelingen die het nog steeds niet begrepen hebben moeten aangepakt worden. Niet de sport.
Die druk op de hondensport heeft ook zijn weerslag op politie- en andere werkhonden.
Pierre: Dan moet er een professionele competitie komen en er moet geld te verdienen zijn. Wat niet betekent dat de cultuur van een sport moet verdwijnen. Maar er moet een kans bestaan om het professioneel uit te oefenen. Dat is zo voor elke sport en dus ook hondensport.
Heb je nog ambitie in het IGP ?
Pierre: Ik ga nooit meer deelnemen aan een IGP-wedstrijd. Ik heb die beslissing genomen sinds de stokslag is geweerd uit de sport. Je zal me wel nog zien deel nemen aan Schutzhund wedstrijden omdat de stokslag daar wel nog is toegelaten.
Voor de mensen die dat niet weten verklaar ik even het verschil tussen Schutzhund en IGP. Schutzhund is speciaal voor Duitse herdershonden en IGP is voor alle rassen.
De stokslag weghalen uit de sport helpt de werkhonden niet. En het is dus ook niet goed voor de fok. Nogmaals, het programma gemakkelijker maken of toegankelijker, hoe je het ook mag noemen maakt onze honden alleen maar zwakker en niet sterker.
Trouwens, fok jij ook ?
Pierre: Neen. Ik heb nog nooit gefokt en heb daar geen plannen voor. Op dat vlak stap ik dus niet in de voetsporen van mijn ouders. Ik ben een gepassioneerde hondentrainer en geen fokker. Fokken laat ik over aan mensen die daar verstand van hebben.
Heb je nog uitdagingen in de toekomst ?
Pierre: Hondensport bestaat uit constante uitdagingen. Momenteel vind ik die vooral in het NVBK en ik heb ambitie om daar nog verder in te gaan. Het vraagt veel inspanningen maar ik vind die het waard. Ik was niet de eerste buitenlander die in het NVBK een wedstrijd speelde. Maar ik ben wel de eerste buitenlander die deel nam aan een kampioenschap in het NVBK. Ik mag daar fier op zijn, vind ik.
Heb je aan mondioring gedaan ?
Pierre: Neen. Ik hou vooral van Belgische ring in het NVBK. Omdat bijten in deze sport erg belangrijk is. De hond moet luisteren maar het toch vooral om het bijten. Het gaat dus gewoon om een voorkeur van programma. Het gaat dus helemaal niet om voor of tegen.
Pierre: Het hele programma ! Dat is voor mij persoonlijk één grote uitdaging. Ik heb veel bewondering voor alle beoefenaars van deze mooie hondensport.
Het is voor mij moeilijk omwille van mijn persoonlijke situatie dat ik als Zweed aan een competitie deelneem die enkel in België wordt beoefend. En dat ik er overwegend alleen voor sta als ik in Zweden ben.
Niet alleen is IGP en de Belgische ringsport erg verschillend van programma maar het zijn toch ook twee verschillende werelden. Jij kan vergelijken.
Pierre: Ja, inderdaad, het zijn twee heel verschillende werelden en dan vooral omdat de regels anders zijn. In het NVBK kan je kampioen worden met de sterkste hond. In het IGP kan je het verschil maken als sterke hondentrainer, zelfs als de hond wat minder sterk is.
Ik vraag het regelmatig en vraag het ook aan jou. Klopt het dat de kwaliteit van de honden minder wordt ?
Pierre: Ik moet daar opnieuw ja en neen op antwoorden. Als er meer techniek geëist wordt in een sport dan zal men daar in de fok ongetwijfeld rekening mee houden. Men zal dan fokken met het oog op honden die aan die eis voldoen.
Maar in het NVBK moet ik het antwoord schuldig blijven. Gewoonweg omdat ik niet kan vergelijken met vroeger omdat ik er nog niet lang genoeg in zit.
Gebruik jij ook de clicker ?
Pierre: Zeker. De clicker is een marker. Het is zo duidelijk voor de hond dus ik gebruik deze tool graag. Indirecte bekrachting was een game-changer voor mij . Sindsdien gebruik ik de clicker als een vrijgave. Die vrijgave betekent eigenlijk ‘uit gedrag’. Als ik click moet de hond altijd terug komen naar mij want ik ben altijd de jackpot , snap je ?
In het begin moet je uiteraard wel directe bekrachtiging gebruiken maar vanaf het mogelijk is moet je dat indirect gaan gebruiken.
Bij deze training hangt veel af van het type hond dat je hebt. Bij sommige honden train ik door middel van ‘back chaining’ en bij andere honden werk ik eerst vooral op het zoeken. Ook bij het trainen van detectiehonden hanteer ik de NEPOPO®-principes.
Als het gaat over detectiehonden dan train ik graag in operante conditionering. Het gedrag moet de beloning zijn , niet het balletje.
We steken heel veel tijd en energie in het shapen van het juiste gedrag. In het aanleren beloon ik uiteraard na het markeren en met zowel positieve als negatieve bekrachtiging komen we uiteindelijk uit bij het gewenste gedrag.
Veel hangt af van de kwaliteiten van de hond. De genen zijn dan erg belangrijk.
We trainen EDD ( Explosives Detection Dogs ) met de ‘real’ stuff maar drugshonden trainen we met pseudo van Scentlogix.
Opmerking van Gunter Mertens ( liefhebber uit het NVBK ): Onze club , Hoboken, is erg fier dat zij mogen mee schrijven aan het verhaal van Pierre Kembel. Pierre krijgt heel veel positieve reactie uit het Verbond. De liefhebbers, de mensen die het NVBK kennen, weten hoe moeilijk het is en kunnen dus heel goed inschatten welke inspanning Pierre levert en weten zijn deelname erg naar waarde te schatten. Pierre geniet heel veel respect in het NVBK.
Heel vriendelijk bedankt, Pierre,voor dit leuke interview !
Axel
